1 Samuel 17

De Filistijnen bedreigen Isra�l
¹ Op een keer trokken de Filistijnen met hun leger naar Socho in het gebied van de stam van Juda. Ze zetten hun kamp op bij Efes-Dammim tussen Socho en Azeka.
² Saul trok met zijn leger naar het Eikendal. Daar zette hij zijn kamp op. Hij stelde zijn leger tegenover de Filistijnen op.
³ De Filistijnen stonden op de berghelling aan de ene kant van het dal, de Isra�lieten op de berghelling aan de andere kant van het dal.
⁴ Uit het leger van de Filistijnen kwam een kampvechter naar voren: Goliat uit Gat. Hij was 6 el en een span (bijna 3 meter) lang.
⁵ Hij had een koperen helm op zijn hoofd en een geschubd pantser aan. Dat pantser woog wel 5000 sikkels koper (55 kilo).
⁶ Aan zijn benen had hij koperen beenbeschermers en op zijn rug een schouderpantser.
⁷ Hij had een speer die zo lang en zo dik was als de boom van een weefgetouw. De speerpunt was van 600 sikkels ijzer (6,5 kilo) gemaakt. Een schildknaap liep voor hem uit met Goliats schild.
⁸ Goliat stond daar en riep naar het leger van Isra�l: "Waarom zijn jullie met je hele leger gekomen? Ik ben een Filistijn en jullie zijn dienaren van Saul! Kies een man uit die met mij wil vechten!
⁹ Als hij mij verslaat, zullen wij jullie dienen. Maar als ik win, zullen jullie ons dienen.
¹⁰ Ik daag jullie uit: kies iemand uit die met mij vecht!"
¹¹ Saul en heel Isra�l werden erg bang toen ze dit hoorden.

David bezoekt zijn broers in Sauls leger
¹² David was ��n van de zonen van Isa�, uit Betlehem in de streek Efra�m in het gebied van Juda. Isa� had acht zonen. Hij was zelf te oud om nog met het leger mee te gaan.
¹³ Maar zijn drie oudste zonen waren wel bij Sauls leger. Dat waren Eliab, zijn oudste zoon, Abinadab, zijn tweede zoon en Samma, zijn derde zoon.
¹⁴ David was zijn jongste zoon. De drie oudste zonen waren dus met Saul meegegaan.
¹⁵ David diende Saul, maar was teruggegaan naar Betlehem om de schapen van zijn vader te hoeden.
¹⁶ Elke ochtend en elke avond kwam de Filistijn Goliat naar voren en daagde het leger van Isra�l uit. Dat deed hij 40 dagen lang.
¹⁷ Isa� zei tegen zijn zoon David: "Ga snel naar je broers in het legerkamp en breng ze geroosterd graan en tien broden.
¹⁸ En geef deze tien kazen aan hun aanvoerder. Ga kijken of het goed gaat met je broers. Breng iets van hen mee waaraan ik kan zien dat ze nog leven.
¹⁹ Want Saul en alle Isra�lieten zijn in het Eikendal in gevecht met de Filistijnen."
²⁰ David stond 's morgens vroeg op en liet de schapen achter bij een herder. Hij laadde het eten op een ezel en ging op weg, zoals Isa� hem gezegd had. Toen hij bij het kamp kwam, hief het leger juist de strijdkreet aan om zich te gaan opstellen.
²¹ De legers van de Isra�lieten en de Filistijnen stelden zich tegenover elkaar op.
²² David liet zijn spullen achter bij de bewaker van de legerbagage en liep naar het leger. Toen hij daar aankwam, vroeg hij aan zijn broers hoe het met hen ging.
²³ Terwijl hij met hen aan het praten was, kwam de kampvechter Goliat, de Filistijn uit Gat, uit het leger van de Filistijnen naar voren. Hij zei dezelfde dingen als altijd en David hoorde het.
²⁴ Toen de Isra�lieten de man zagen, werden ze bang en sloegen op de vlucht.
²⁵ De Isra�lieten zeiden tegen elkaar: "Heb je die man gezien? Hij komt om Isra�l uit te dagen! Wie hem verslaat, krijgt van de koning een grote beloning. Bovendien mag hij met zijn dochter trouwen. En zijn familie zal geen belasting meer hoeven te betalen."
²⁶ Toen vroeg David aan de mannen die bij hem stonden: "Wat voor beloning krijgt de man die die Filistijn daar verslaat en de eer van Isra�l redt? Hoe durft die ongelovige Filistijn het leger van de levende God uit te dagen?"
²⁷ Ze gaven hem hetzelfde antwoord als wat hij de anderen al had horen zeggen.
²⁸ Toen Eliab, Davids oudste broer, David met de mannen hoorde praten, werd hij boos op hem. Hij zei: "Waarom ben je eigenlijk gekomen? Bij wie heb je dat handjevol schapen achtergelaten daarginds in de wildernis? Ik weet wel dat je overmoedig en stiekem bent. Je bent alleen maar gekomen om de strijd te zien."
²⁹ Maar David zei: "Wat heb ik verkeerd gedaan? Ik had toch een reden om te komen?"
³⁰ Toen draaide hij zich om naar iemand anders en vroeg hem hetzelfde. En de mannen gaven hem steeds hetzelfde antwoord.

David verslaat Goliat
³¹ De mannen hoorden wat David zei en vertelden het aan Saul. Toen liet Saul hem halen.
³² David zei tegen Saul: "Laat niemand de moed verliezen door die Filistijn. Ik zal met hem vechten."
³³ Maar Saul zei tegen David: "Dat kun je niet. Je bent veel te jong. En h�j vecht al van jongs af aan."
³⁴ Maar David zei tegen Saul: "Ik ben gewend om voor mijn vader de schapen te hoeden. Soms roofde een leeuw of beer een schaap uit de kudde.
³⁵ Dan liep ik hem achterna, sloeg hem neer en redde het dier uit zijn bek. En als de leeuw mij dan aanviel, greep ik hem bij zijn manen en doodde hem.
³⁶ Ik heb leeuwen en beren verslagen. Met deze ongelovige Filistijn zal het net zo aflopen. Want hij heeft het leger van de levende God uitgedaagd.
³⁷ De Heer heeft mij gered van de klauwen van leeuwen en beren. Hij zal mij ook redden uit de handen van deze Filistijn." Toen zei Saul: "Ga dan maar. De Heer zal met je zijn."
³⁸ Toen liet Saul David een wapenrusting aantrekken. Hij zette hem een koperen helm op en deed hem een pantser aan.
³⁹ David gespte daaroverheen het zwaard om en probeerde te lopen. Hij had nog nooit eerder een wapenrusting aan gehad. Toen zei David tegen Saul: "Ik kan hier niet in lopen, want ik ben dit niet gewend." En hij trok alles weer uit.
⁴⁰ Hij nam zijn stok en zocht vijf gladde stenen uit de beek. Die deed hij in zijn herderstas waarin hij zijn slingerstenen bewaarde. Daarna liep hij met zijn slinger in de hand naar de Filistijn toe.
⁴¹ De Filistijn liep op David af. Zijn schildknaap liep voor hem uit met Goliats schild.
⁴² Toen de Filistijn David zag en hem bekeek, lachte hij hem uit, omdat hij nog jong was, rood haar had en er knap uitzag.
⁴³ Hij zei tegen David: "Ben ik soms een hond, dat je met een stok op mij afkomt?" En hij vervloekte David bij zijn goden.
⁴⁴ Ook zei de Filistijn tegen David: "Kom maar eens hier! Dan voer ik je vlees aan de vogels en de wilde dieren!"
⁴⁵ Maar David antwoordde hem: "Jij komt naar mij toe met een zwaard, een speer en een schild. Maar ik kom naar jou toe namens de Heer van de hemelse legers, de God van het leger van Isra�l, de God die jij hebt uitgedaagd.
⁴⁶ Vandaag zal de Heer jou in mijn macht geven. Ik zal je verslaan en je hoofd afhakken. Vandaag zal ik de lijken van het leger van de Filistijnen aan de vogels en de wilde dieren voeren. Dan zal de hele wereld weten dat Isra�l een God heeft.
⁴⁷ En al deze mensen hier zullen toegeven dat de Heer niet redt door zwaarden en speren. Want de Heer Zelf strijdt voor ons. Hij geeft jullie in onze macht."
⁴⁸ Toen zette de Filistijn de aanval in en kwam op David af. David rende naar hem toe.
⁴⁹ Hij stak zijn hand in de tas, pakte er een steen uit en slingerde die weg. En hij raakte de Filistijn tegen zijn voorhoofd. De steen drong in zijn voorhoofd en de Filistijn viel voorover op de grond.
⁵⁰ Zo versloeg David de Filistijn met een slinger en een steen. Hij versloeg de Filistijn en doodde hem. David had zelf geen zwaard bij zich.
⁵¹ Daarom rende hij naar de gevallen Filistijn en greep het zwaard van de reus. Hij trok het uit de schede en sloeg hem het hoofd af. Toen de Filistijnen zagen dat hun held dood was, sloegen ze op de vlucht.
⁵² De mannen van Isra�l en Juda sprongen juichend op en achtervolgden hen tot aan het dal bij Ekron. Overal op de weg naar Sa�ra�m lagen gewonde Filistijnen, tot aan Gat en Ekron toe.
⁵³ Daarna kwamen de Isra�lieten terug en plunderden het kamp.
⁵⁴ David nam het hoofd van de Filistijn mee en bracht het naar Jeruzalem. Maar de wapens van de reus legde hij in zijn tent.
⁵⁵ Saul had gezien hoe David naar de Filistijn ging. Hij vroeg zijn legeraanvoerder Abner: "Abner, wie is de vader van die jongen?" Abner antwoordde: "Ik zweer, mijn heer de koning, dat ik het niet weet."
⁵⁶ De koning zei: "Zoek uit wie zijn vader is."
⁵⁷ Zodra David terugkwam van het verslaan van de Filistijn, nam Abner hem mee naar Saul. David hield het hoofd van de Filistijn in zijn hand.
⁵⁸ Saul vroeg hem: "Wie is je vader?" David antwoordde: "Ik ben een zoon van Isa� uit Betlehem."

WAT DENK JIJ? - Wij hebben allemaal gezondigd en verdienen allemaal Gods oordeel. God, de Vader, stuurde Zijn eniggeboren Zoon om dat oordeel op Zich te nemen voor iedereen die in Hem gelooft. Jezus, de Schepper en eeuwige Zoon van God, die Zelf een zondeloos leven leidde, hield zo veel van ons dat Hij voor onze zonden stierf om zo de straf op Zich te nemen die wij verdienen. Volgens de Bijbel werd Hij begraven en stond Hij op uit de dood. Als jij dit werkelijk gelooft, er in je hart op vertrouwt en alleen Jezus als je Redder aanvaardt door te zeggen: "Jezus is Heer", dan zul je van het oordeel gered worden en de eeuwigheid met God in de hemel doorbrengen.

Wat is jouw antwoord?

Ja, vandaag heb ik besloten om Jezus te volgen

Ja, ik ben al een volgeling van Jezus

Ik heb nog steeds vragen

copyright 2013 | Stichting BasisBijbel
De bijbel in makkelijk Nederlands