Richters 11

Jefta gekozen als redder
¹ Nu was er in Gilead een dappere man, Jefta. Hij was een zoon van Gilead. Maar zijn moeder was een hoer.
² Ook de vrouw van Gilead had zonen gekregen. Toen de zonen van Gileads vrouw volwassen waren, joegen ze Jefta weg en zeiden tegen hem: "Jij hebt hier niets te maken, want je bent geen echte zoon van onze vader. Jij bent maar de zoon van een hoer."
³ Jefta vluchtte voor zijn broers naar het land Tob. Daar ging hij wonen. Hij verzamelde er een bende van gewetenloze mannen waarmee hij rooftochten hield.
⁴ Na een poos vielen de Ammonieten Isra�l aan.
⁵ Toen gingen de leiders van Gilead Jefta ophalen uit Tob.
⁶ Ze zeiden tegen hem: "We willen graag dat jij onze aanvoerder bent in de strijd tegen de Ammonieten."
⁷ Maar Jefta antwoordde: "Jullie wilden niets met mij te maken hebben. Jullie hebben mij uit mijn vaders huis weggejaagd. Maar nu jullie in moeilijkheden zitten, moet ik jullie komen redden?"
⁸ Ze antwoordden Jefta: "Inderdaad, we willen graag dat je ons helpt in de strijd tegen de Ammonieten. Als je het doet, word je leider van heel Gilead."
⁹ Jefta zei: "Dus als ik met jullie meega om tegen de Ammonieten te strijden en de Heer mij de overwinning geeft, dan word ik jullie leider?"
¹⁰ Ze antwoordden hem: "De Heer hoort onze woorden: Ja, jij zal dan onze leider worden."
¹¹ Toen ging Jefta met de leiders van Gilead mee. En ze maakten hem tot hun leider en aanvoerder. Bij het heiligdom van de Heer in Mizpa herhaalde hij alles wat er was afgesproken.

Jefta en de koning van de Ammonieten
¹² Toen stuurde Jefta boodschappers naar de koning van de Ammonieten. Ze moesten hem vragen: "Waarom valt u ons land aan? Wat hebben wij u gedaan?"
¹³ De koning van de Ammonieten gaf de boodschappers van Jefta als antwoord mee: "Toen het volk Isra�l uit Egypte was vertrokken, heeft het ons gebied veroverd vanaf de Arnon tot aan de Jabbok en de Jordaan. (Dat was niet waar. Dat gebied was van de Amorieten. De Ammonieten woonden ten noorden van de Jabbok. Lees Deuteronomium 2:37 en Numeri 21:19-24.) Geef het ons nu vrijwillig terug."
¹⁴ Jefta stuurde opnieuw boodschappers naar de koning van de Ammonieten, en zei tegen hem:
¹⁵ "Nee, Isra�l heeft het land van Moab en het land van de Ammonieten niet veroverd.
¹⁶ Want toen Isra�l uit Egypte vertrok, trok Isra�l door de woestijn tot de Rietzee en kwam bij Kades.
¹⁷ Toen vroeg Isra�l aan de koning van Edom of ze door zijn land mochten trekken. Maar de koning van Edom wilde dat niet. Ook aan de koning van Moab vroeg Isra�l dat. Maar ook de koning van Moab wilde dat niet. Daarom bleef Isra�l bij Kades.
¹⁸ Toen trok het volk de woestijn door, �m het land van Edom en Moab heen, en kwam ten oosten van het land van Moab. Daar zetten ze hun tentenkamp op aan de overkant van de Arnon, zonder in het gebied van Moab te komen. Want de Arnon is de grens van Moab.
¹⁹ Toen vroeg Isra�l aan Sihon, de koning van de Amorieten die in Hesbon woonde, of ze door zijn land mochten trekken naar het land waar ze heen wilden.
²⁰ Maar Sihon geloofde niet dat Isra�l alleen door zijn gebied zou trekken. Hij dacht dat ze het wilden veroveren. Daarom trok Sihon met zijn leger naar Jaza en viel Isra�l aan.
²¹ De Heer, de God van Isra�l, zorgde ervoor dat Isra�l Sihon en zijn leger overwon. Toen veroverde Isra�l het hele land van de Amorieten.
²² Zo kregen ze het hele gebied van de Amorieten, vanaf de Arnon tot aan de Jabbok en vanaf de woestijn tot aan de Jordaan.
²³ De Heer, de God van Isra�l, heeft de Amorieten voor zijn volk Isra�l weggejaagd. Hoe kunt � er dan willen gaan wonen?
²⁴ U zou toch ook het land innemen dat u van uw god Kamos krijgt? Zo nemen wij wat onze Heer God voor ons verovert op andere volken.
²⁵ Bent u soms zoveel machtiger dan Balak, de zoon van Zippor, de koning van Moab? Koning Balak heeft toch ook nooit ruzie gezocht met Isra�l, of Isra�l aangevallen?
²⁶ Isra�l woont nu al 300 jaar in Hesbon en Aro�r en in alle plaatsen daar omheen en in alle steden langs de oever van de Arnon. Waarom hebben jullie in al die jaren die steden niet bevrijd?
²⁷ Ik heb u dus niets gedaan. U zoekt gewoon een reden om ons aan te vallen. De Heer is onze Rechter. Hij zal vandaag rechtspreken tussen de Isra�lieten en de Ammonieten."
²⁸ Maar de koning van de Ammonieten wilde niet naar Jefta luisteren.
²⁹ Toen kwam de Geest van de Heer op Jefta. Hij trok door Gilead en Manasse, en vanaf Mizpa in Gilead tot aan de grens met Ammon.

Jefta's belofte
³⁰ Toen deed Jefta een belofte aan de Heer en zei: "Als U ervoor zorgt dat wij de Ammonieten verslaan en ik veilig terugkom,
³¹ dan zal het eerste wat mij uit mijn huis tegemoet komt, voor U zijn. Ik zal het als brand-offer aan U geven."
³² Toen ging Jefta op weg met zijn leger om tegen de Ammonieten te strijden. En de Heer zorgde ervoor dat hij hen overwon.
³³ Hij versloeg hen vanaf Aro�r tot in de buurt van Minnit en tot Abel-Keramim. Hij veroverde 20 steden. Het was een geweldige overwinning. De Ammonieten werden helemaal verslagen door de Isra�lieten.
³⁴ Toen Jefta naar zijn huis in Mizpa ging, kwam zijn dochter hem dansend en zingend tegemoet. Ze was zijn enige kind. Hij had verder geen zonen of dochters.
³⁵ Toen hij haar zag, scheurde hij zijn kleren als teken van verdriet. En hij riep: "Mijn kind, wat maak je me nu toch verdrietig! Je stort me in het ongeluk! Want ik heb aan de Heer een belofte gedaan en ik kan die niet terugnemen."
³⁶ Ze antwoordde hem: "Vader, als u de Heer iets heeft beloofd, doe dan met mij wat u Hem beloofd heeft. Want de Heer heeft u de overwinning gegeven over uw vijanden, de Ammonieten."
³⁷ Verder zei ze tegen haar vader: "Gun mij dit: laat mij twee maanden met mijn vriendinnen de bergen in gaan om er samen over te treuren dat ik nooit zal trouwen."
³⁸ Hij zei: "Dat is goed." En hij liet haar voor twee maanden met haar vriendinnen naar de bergen gaan, om er samen over te treuren dat ze nooit zou trouwen.
³⁹ Na die twee maanden kwam ze terug bij haar vader. En hij deed met haar wat hij aan de Heer had beloofd. Ze is nooit getrouwd. (Het lijkt erop dat ze dus niet geofferd is, maar dat ze ergens apart is gaan leven om de Heer te dienen. God wil geen mensenoffers. Toen er geen dier maar een mens uit het huis naar hem toekwam, gaf Jefta haar wel aan de Heer, maar misschien dus niet als brand-offer, maar als 'nazir�e�r.' Mensen die je aan de Heer wilde geven moest je immers vrijkopen. Lees Leviticus 27:1-4 en Numeri 6:1-21.)
⁴⁰ En het werd een gewoonte in Isra�l dat de Isra�litische meisjes vier dagen per jaar weggaan om met (of: over) de dochter van Jefta te treuren.

WAT DENK JIJ? - Wij hebben allemaal gezondigd en verdienen allemaal Gods oordeel. God, de Vader, stuurde Zijn eniggeboren Zoon om dat oordeel op Zich te nemen voor iedereen die in Hem gelooft. Jezus, de Schepper en eeuwige Zoon van God, die Zelf een zondeloos leven leidde, hield zo veel van ons dat Hij voor onze zonden stierf om zo de straf op Zich te nemen die wij verdienen. Volgens de Bijbel werd Hij begraven en stond Hij op uit de dood. Als jij dit werkelijk gelooft, er in je hart op vertrouwt en alleen Jezus als je Redder aanvaardt door te zeggen: "Jezus is Heer", dan zul je van het oordeel gered worden en de eeuwigheid met God in de hemel doorbrengen.

Wat is jouw antwoord?

Ja, vandaag heb ik besloten om Jezus te volgen

Ja, ik ben al een volgeling van Jezus

Ik heb nog steeds vragen

copyright 2013 | Stichting BasisBijbel
De bijbel in makkelijk Nederlands