13 december

De reis naar Rome

Het moment nadert waarop Paulus naar Rome gezonden zal worden om zich op de keizer, Caesar, te beroepen. Paulus wordt onder toezicht geplaatst van een Romeins officier, Julius genaamd, en wordt vergezeld door Lukas en Aristarchus, een broeder in de Heer uit Thessalonica. Wat nu volgt is het verslag van Lukas over hun bijna rampzalige reis van Caesarea naar Rome. Nadat zij Caesarea verlaten hebben, reizen zij eerst in noordelijke richting langs de Syrische kust naar Sidon, dan in westelijke richting langs de zuidkust van het huidige Turkije, langs de oude provincies Cilicië en Pamfylië, naar de havenstad Myra in Lycië.
In Myra gaat het gezelschap aan boord van een Egyptisch schip dat met goederen en 276 mensen naar Italië zal varen. Ondanks een waarschuwing van Paulus dat er problemen op komst zijn, besluit de bemanning uit te varen. Maar al snel hebben ze problemen voor de oostkust van het eiland Kreta. Wanneer zij proberen om de haven van Phoenix, aan de westkust, veilig te bereiken, wordt het schip door een twee weken durende storm uit zijn koers geblazen en breekt het uiteindelijk in stukken vlakbij het kleine eiland Malta, ten zuiden van Sicilië. Door Gods genade overleven alle opvarenden het avontuur. Gedurende de volgende drie maanden werkt Paulus onder de Maltezers en geneest hij een groot aantal zieken. Wanneer de omstandigheden weer geschikt zijn om uit te varen, vertrekt de groep naar Italië, dit keer op een ander Egyptisch schip dat in de haven van Malta gelegen heeft in afwachting van het einde van de winterstormen. De rest van de reis blijkt gelukkig zonder verdere voorvallen te verlopen en Lukas beschrijft de warme ontvangst die de reizigers mogen genieten van de broeders in Italië.

Hand. 27:1-8 - Vertrek uit Caesarea (ca. 60 n.C.)
VAN CAESAREA NAAR KRETA. Toen besloten was dat wij naar Italië zouden varen, werden Paulus en enkele andere gevangenen aan een Romeins officier toevertrouwd. Hij heette Julius en was lid van het keurkorps van de keizer. Wij gingen aan boord van een schip uit Adramyttium, dat een reis langs de havens van Asia zou maken. Aristarchus, een Macedoniër uit Thessalonica, was ook bij ons.
De volgende dag legden wij in Sidon aan. Julius was erg aardig voor Paulus en gaf hem toestemming naar zijn vrienden in de stad te gaan om daar wat op verhaal te komen. Toen wij de haven van Sidon uitvoeren, hadden we de wind tegen. Daarom zetten wij koers naar het noorden en zeilden om Cyprus heen, langs Cilicië en Pamfylië, naar Myra in de provincie Lycië. Daar vond de officier een Alexandrijns schip, dat naar Italië zou varen en bracht ons aan boord. Omdat wij opnieuw de wind tegen hadden, zaten wij dagenlang op zee zonder vooruit te komen. Toen wij eindelijk ter hoogte van Cnidus kwamen, waaide het zo hard dat we de steven naar Kreta moesten wenden. Wij omzeilden Kaap Salmone, bleven dicht onder de kust van het eiland en bereikten met moeite 'De Goede Rede', een haven niet ver van de stad Lasea.

Hand. 27:9-12 - Kreta
WAARSCHUWING TEGEN REIS. Wij hadden veel tijd verloren en door de komende herfststormen werd het varen op zee nu wel erg gevaarlijk. Daarom waarschuwde Paulus de bemanning en de soldaten. "Mannen", zei hij. "Ik voorzie een zware reis. Het schip en de lading lopen groot gevaar. En dat niet alleen: Er staan ook mensenlevens op het spel!" Maar de Romeinse officier luisterde naar de stuurman en de kapitein in plaats van naar Paulus. Nu was 'De Goede Rede' ook niet erg geschikt om te overwinteren. De haven van Phoenix, even verderop, was daarvoor veel beter. Daar kon een schip zowel uit het zuid- als het noordwesten binnenlopen. Daarom waren de meeste mannen ervoor de zeilen te hijsen en te proberen naar Phoenix te varen en eventueel daar de winter door te brengen.

Hand. 27:13-2
SCHIP DOOR STORM WEGGEBLAZEN. Toen er een zachte zuidenwind opstak, dachten zij dat het wel zou lukken. Zij lichtten het anker en voeren zo dicht mogelijk langs de kust van Kreta. Korte tijd later stak echter de beruchte noordooster storm op. De wind kreeg meteen vat op het schip, zodat het niet meer te houden was. Toen bleek dat we het niet meer met de kop in de wind konden krijgen, lieten wij het voor de storm uitlopen. Op een zeker moment kwamen we in de luwte van het eilandje Clauda en daar lukte het met veel moeite de sloep aan boord te hijsen. De bemanning trok touwen onder het schip door en bond die vast om de beplanking bijeen te houden. En omdat ze bang waren bij Syrtis op de zandbanken te lopen, streken zij alle zeilen en lieten het schip drijven. Omdat het schip vreselijk van de storm te lijden had, gooide de bemanning de volgende dag een deel van de lading overboord. En toen het de dag daarna nog niet beter werd, ging er allerlei scheepstuig overboord. Wij zagen dagenlang geen zon en geen sterren. Er leek geen einde te komen aan de vreselijke storm. Langzamerhand lieten wij alle hoop op een behouden aankomst varen.

Hand. 27:21-26
PAULUS BELOOFT VEILIGE OVERTOCHT. Een hele tijd at niemand iets. Paulus ging tenslotte in hun midden staan en zei: "U had naar mij moeten luisteren, mannen. Als u niet van Kreta was weggevaren, zou deze ellende ons bespaard zijn gebleven. Maar laat ook nu de moed niet zinken! Al zal het schip verloren gaan, niemand van ons zal hierbij het leven verliezen. Vannacht heeft er een engel bij mij gestaan, een engel van de God, aan Wie ik toebehoor en Die ik dien. 'Paulus', zei hij, 'wees niet bang. U zult voor de keizer terecht staan. En terwille van u zal God ieder hier aan boord in veiligheid brengen.' Houd dus moed, mannen, want ik geloof in God. Hij zal ervoor zorgen dat het zo zal gaan als mij gezegd is. Maar wat ons schip betreft, dat zal op een of ander eiland aan de grond lopen."

Hand. 27:27-32
ZEELIEDEN PROBEREN TE ONTSNAPPEN. Wij dreven inmiddels al veertien dagen rond op de Middellandse Zee. Omstreeks middernacht meende de bemanning in de verte een branding te horen. Daar zou dus land kunnen zijn. Ze gooiden het dieplood uit en peilden 37 meter. Even later deden ze dat nog eens: 28 meter! Omdat zij bang waren ergens op de rotsen te lopen, gooiden ze van het achterschip vier ankers uit en baden of het licht mocht worden. De bemanning probeerde even later het schip te verlaten en streek de sloep, zogenaamd om ook van het voorschip ankers uit te gooien. Maar Paulus waarschuwde de officier en de soldaten: "Als de bemanning niet aan boord blijft, zal niemand dit overleven." Daarop kapten de soldaten de touwen van de sloep en lieten hem wegdrijven.

Hand. 27:33-38
OPVARENDEN ETEN LAATSTE MAALTIJD. Tegen de morgen spoorde Paulus allen aan iets te eten. "U wacht nu al veertien dagen op beter weer. Ondertussen hebt u niets gegeten. Toe, eet wat! Uw leven hangt ervan af. Er zal geen haar op uw hoofd gekrenkt worden." Daarna nam Paulus een brood en dankte God ervoor in het bijzijn van alle anderen. Hij brak er een stuk af en begon te eten. De stemming aan boord werd ineens een stuk beter en iedereen begon te eten. We waren in totaal met 276 mensen. Nadat wij hadden gegeten, maakte de bemanning het schip lichter door de lading graan overboord te zetten.

Hand. 27:39-44 - Malta
SCHIPBREUK. Toen het goed en wel licht was, herkenden zij de kust niet. Ze zagen wel een inham met een strand en wilden proberen het schip daar aan de grond te laten lopen. Zij kapten de ankertrossen, lieten de stuurriemen zakken en hesen het voorzeil. Toen het schip vaart begon te maken, stuurden ze aan op de kust, maar bleven op een zandbank steken. De boeg zat zo vast als een huis en het achterschip werd door de oplopende golven stukgeslagen.
Om te voorkomen dat sommige gevangenen naar de kust zouden zwemmen en ontsnappen, wilden de soldaten hen allemaal doden. Maar de officier verbood het omdat hij Paulus wilde sparen. Hij gaf bevel dat iedereen aan land moest zien te komen. Wie konden zwemmen, moesten het eerst overboord springen. De rest zou volgen op planken of andere drijvende dingen. Iedereen kwam veilig aan land.

Hand. 28:1-6
PAULUS VOOR GOD AANGEZIEN. Wij ontdekten dat het eiland waar we geland waren, Malta was. De bewoners waren buitengewoon vriendelijk voor ons. Zij waren heel gastvrij en maakten een groot vuur omdat het regenachtig en koud was. Paulus hielp mee met hout sprokkelen. Toen hij een bos takken op het vuur gooide, schoot er door de hitte een adder uit en beet zich in zijn hand vast. De eilandbewoners zagen het beest aan Paulus' hand hangen en zeiden tegen elkaar: "Die man is vast een moordenaar! Hoewel hij aan de zee is ontkomen, wil het lot niet dat hij in leven blijft." Paulus schudde echter het beest van zijn hand af, zodat het in het vuur viel. Hij had verder nergens last van. De eilandbewoners verwachtten dat hij zou opzwellen of plotseling dood zou neervallen. Maar toen er na lange tijd niets met hem gebeurd was, sloegen zij om als een blad aan een boom en zeiden dat hij een god was.

Hand. 28:7-10
ZIEKEN OP MALTA GENEZEN. Daar vlakbij lag het landgoed van Publius, de gouverneur van het eiland. Hij was heel gastvrij voor ons en gaf ons drie dagen onderdak. Publius' vader lag met koorts en dysenterie in bed. Paulus ging naar hem toe, bad voor hem, legde zijn handen op hem en genas hem. Toen dit nieuws bekend werd, kwamen overal van het eiland zieken naar ons toe, die werden genezen. Zij brachten ons vele geschenken en gaven bij ons vertrek allerlei dingen mee die wij nodig hadden.

Hand. 28:11-15
LAATSTE ETAPPE NAAR ROME. Drie maanden na de schipbreuk gingen wij aan boord van een ander schip, de 'Tweelingen' uit Alexandrië. Het had in de haven van het eiland overwinterd. De eerste plaats die wij aandeden, was Syracuse, waar wij drie dagen bleven. Daarna zeilden wij om het eiland Sicilië heen en kwamen in Rhegium. Na daar een dag in de haven te hebben gelegen, gingen we weer verder. Er was een zuidenwind opgestoken, zodat wij binnen twee dagen in Puteoli waren. Daar vonden wij een groep christenen. Zij vroegen ons dringend een week bij hen te blijven. Maar na die week reisden wij weer verder naar Rome. De Romeinse christenen hadden gehoord dat wij in aantocht waren en kwamen ons tegemoet. Wij ontmoetten enkelen van hen al bij Forum Appii en weer anderen een paar kilometer verder, bij Tres Tabernae. Toen Paulus hen allen zag, dankte hij God en vatte nieuwe moed.

Huisarrest in Rome

Wanneer Paulus in Rome aankomt, lijkt niets erop te duiden dat hij voor een gerechtshof of overheidsorgaan verschijnt om in beroep te gaan. In plaats daarvan wordt hij onder huisarrest geplaatst. Het is hem toegestaan om onder toezicht van een Romeins soldaat in zijn eigen woonkwartieren te verblijven, waar hij de vrijheid heeft om zijn prediking van het goede nieuws voort te zetten. Lukas beschrijft hoe Paulus de plaatselijke Joodse leiders in zijn huis uitnodigt om hen over Jezus en het koninkrijk van God te vertellen. Heel typerend geloven sommigen hem wel, maar anderen niet. Paulus schrijft dit toe aan de verschillende mate waarin luisteraars openstaan voor het goede nieuws van Jezus.

Hand. 28:16 - Rome
PAULUS ONDER HUISARREST. Na onze aankomst in Rome werd Paulus gezegd dat hij mocht wonen waar hij wilde, al was het wel onder voortdurende bewaking van een soldaat.

Hand. 28:17-22
BEZOEK VAN JOODSE LEIDERS. Drie dagen later vroeg hij de leiders van de Joodse gemeenschap bij hem te komen. "Mannen broeders", zei hij, "hoewel ik geen enkele misdaad tegen ons volk en onze oude tradities heb begaan, ben ik toch door de Joden in Jeruzalem gevangen genomen en aan de Romeinen uitgeleverd. Die wilden mij na het verhoor vrijlaten, omdat ik niets had gedaan waarop de doodstraf staat. Maar toen de Joden daar heftig tegen protesteerden, heb ik mij op de keizer beroepen, overigens zonder de bedoeling mijn volk aan te klagen. Omdat ik u dit graag wilde vertellen, heb ik u gevraagd hier te komen. Ik ben geboeid, omdat ik leef in de verwachting dat de doden weer levend zullen worden."
Zij antwoordden: "Wij hebben niets slechts over u persoonlijk gehoord, niet in de brieven die we uit Judea hebben ontvangen en ook niet van de Joden, die in Jeruzalem zijn geweest. Maar het zou wel goed zijn om te weten wat voor ideeën u erop nahoudt. Want wij horen niet veel goeds over de partij waar u bijhoort."

Hand. 28:23-29
PAULUS VERKONDIGT JEZUS. Zij maakten een afspraak met Paulus om daar eens uitgebreid over te praten. Op de afgesproken dag kwamen zij bij hem thuis en luisterden naar wat hij te vertellen had. Van 's morgens tot 's avonds sprak hij vol vuur over het Koninkrijk van God. Hij probeerde hen aan de hand van de boeken van Mozes en de profeten, ervan te overtuigen dat Jezus de Christus is. Sommigen werden inderdaad overtuigd door wat hij zei. Maar anderen geloofden hem niet. Zij vertrokken, zonder dat ze het met Paulus eens waren geworden. Voor hun vertrek zei Paulus nog dit: "Wat de Heilige Geest door de profeet Jesaja tegen onze voorouders heeft gezegd, is maar al te waar!

  'Ga naar het Joodse volk', zei hij, 'en zeg:
  Jullie horen wel, maar verstaan het niet.
  Jullie kijken wel, maar zien het niet.
  Dit volk is onverschillig geworden.
  Zij hebben hun oren dichtgestopt
  en hun ogen gesloten.
  Zij willen niet horen
  en zij willen niet zien;
  zij sluiten zich af en weigeren zich tot Mij te keren.
  Als ze dat wel deden, zou ik hen genezen.'

U moet goed beseffen, broeders, dat God de andere volken dezelfde redding aanbiedt als ons. En zij zullen naar Hem luisteren!"
Nadat hij dit gezegd had, verlieten de Joden hem, terwijl zij het onderling niet eens waren.

Hand. 28:30,31 (61 tot 63 n.C.)
TWEE JAAR DURENDE BEDIENING. Paulus woonde twee volle jaren in het huis dat hij had gehuurd en ontving iedereen die bij hem kwam. Hij liet geen kans voorbijgaan om over het Koninkrijk van God te spreken. Met grote vrijmoedigheid sprak hij over de Here Jezus Christus. En niemand legde hem een strobreed in de weg.

Download (Het Boek)
Download (Statenvertaling)

De chronologische Bijbel -- december

WAT DENK JIJ? - Wij hebben allemaal gezondigd en verdienen allemaal Gods oordeel. God, de Vader, stuurde Zijn eniggeboren Zoon om dat oordeel op Zich te nemen voor iedereen die in Hem gelooft. Jezus, de Schepper en eeuwige Zoon van God, die Zelf een zondeloos leven leidde, hield zo veel van ons dat Hij voor onze zonden stierf om zo de straf op Zich te nemen die wij verdienen. Volgens de Bijbel werd Hij begraven en stond Hij op uit de dood. Als jij dit werkelijk gelooft, er in je hart op vertrouwt en alleen Jezus als je Redder aanvaardt door te zeggen: "Jezus is Heer", dan zul je van het oordeel gered worden en de eeuwigheid met God in de hemel doorbrengen.

Wat is jouw antwoord?

Ja, vandaag heb ik besloten om Jezus te volgen

Ja, ik ben al een volgeling van Jezus

Ik heb nog steeds vragen