Het probleem van het lijden
Het probleem van het lijden - De filosofische uitdaging
Het zogenaamde "probleem van het lijden" is voor veel mensen een filosofisch struikelblok. Het empirisch bewijs voor de schepping, en dus een Schepper, is overweldigend. Atheïsten zijn er niet in geslaagd een mechanisme te identificeren waarmee de wereld zichzelf zou kunnen hebben gemaakt. De wetenschap van de 20e eeuw heeft met zekerheid aangetoond dat de wereld niet eeuwig is; het universum had een begin. De enige haalbare optie die de oorsprong van het universum (ruimte, tijd, materie, energie, natuurwetten, enzovoorts) kan uitleggen is een Schepper die boven dit universum staat. DNA is een overtuigend bewijs voor het ongelooflijke ontwerp dat in alle levensvormen te zien is. DNA is de digitale code die organisch materiaal transformeert tot complexe organismen. De onzichtbare taalconventie die het DNA kan vertalen is nog dramatischer bewijs voor een Intelligente Ontwerper. Wanneer de atheïst geconfronteerd wordt met het bewijs tegen de willekeurigheid van de evolutietheorie, zal hij de "bijzondere schepping" op filosofische gronden aanvalt. Eén van de belangrijkste vragen die atheïsten stellen is: "Als God werkelijk bestaat en als God alles schiep, waarom schiep Hij dan het kwaad en het lijden op deze wereld?"
Het probleem van het lijden - God, de mens, liefde en het kwaad
Om het probleem van het lijden correct te kunnen behandelen, moeten we de aard van God, de aard van de mens, de aard van liefde, en de aard van het kwaad beschouwen. Niet alle theïsten geloven in een God van liefde. Maar Christenen (de meerderheid van de theïstische bevolking in de wereld) geloven wel in een God van liefde. De Bijbel verkondigt feitelijk dat "God liefde is" (1 Johannes 4:8). De Bijbel beschrijft liefde als "vreugde en vrede, geduld, vriendelijkheid en goedheid, geloof, zachtmoedigheid en zelfbeheersing. Er is geen wet die daar iets tegen heeft" (Galaten 5:22-23). Liefde wordt verder in 1 Korintiërs 13:4-7 beschreven als "niet zelfzuchtig". Volgens de Bijbel bezit de mens een vrije wil: "...zo iemand zijn eigen wegen kiest
en van zulke gruwelijkheden geniet... zij deden wat slecht is in mijn ogen,
en zij verkozen wat ik niet wil" (Jesaja 66:3,4). Kwaad doen wordt beschreven als een zonde, iets wat tegengesteld is aan een God van Liefde en Zijn Goddelijke Wet. "Ieder die zondigt overtreedt Gods wet, want zondigen is Gods wet overtreden" (1 Johannes 3:4). De Wet is: "Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand. Dat is het grootste en eerste gebod. Het tweede is daaraan gelijk: heb uw naaste lief als uzelf. Deze twee geboden zijn de grondslag van alles wat er in de Wet en de Profeten staat" (Matteüs 22:37-39). "'Pleeg geen overspel, pleeg geen moord, steel niet, zet uw zinnen niet op wat van een ander is’ – deze en alle andere geboden worden samengevat in deze ene uitspraak: ‘Heb uw naaste lief als uzelf.’ De liefde berokkent uw naaste geen kwaad, dus de wet vindt zijn vervulling in de liefde" (Romeinen 13:9,10).
Het probleem van het lijden - Noodzakelijk voor liefde
Dit is het probleem van het lijden in een notendop: "Waarom zou een persoonlijke, liefdevolle God een wereld scheppen waarin het kwaad bestaat?" "Waarom gaf God de mens de vrijheid om slechte dingen te doen?" Atheïsten redeneren als volgt: "Een alwetende God van liefde zou toch zeker niet toestaan dat er kwaad en leed in Zijn wereld zou bestaan". Het antwoord op deze vragen wordt samengevat door Gods aard - liefde - en Zijn verlangen voor de mensheid - liefde. Bekijk deze logica eens: Hoe zou God ruimte kunnen laten voor liefde, als er geen mogelijkheid zou zijn om niet lief te hebben? God zou robots kunnen hebben geschapen, die niets meer zouden doen dan tot in de eeuwigheid "ik hou van jou, ik hou van jou" zeggen. Maar dergelijke schepsels zouden niet in staat zijn om een werkelijke liefdesrelatie aan te gaan. De Bijbel zegt dat God verlangt naar een echte liefdesrelatie met Zijn schepselen: "Kinderen, we moeten niet liefhebben met de mond, met woorden, maar waarachtig, met daden" (1 Johannes 3:18). Liefde is pas echt als je het vermogen hebt om niet lief te hebben. Als iemand ervoor kan kiezen om God niet lief te hebben, maar er desondanks voor kiest om God lief te hebben, dan maakt dat een werkelijke liefdesrelatie met God mogelijk. Een van Gods eigenschappen is alwetendheid. God wist dat er in een wereld met keuzes veel kwaad zou bestaan; er voor kiezen om niet lief te hebben is per definitie slecht. Maar, zo'n wereld zou ook echte liefde mogelijk maken. Filosoof Alvin Plantinga schrijft: "Een volledig liefdevol, almachtig, alwetend Wezen zou zo veel kwaad kunnen toestaan als Hij maar wil, zonder Zijn bewering dat Hij volledig liefdevol is ongedaan te maken, zo lang als er voor elke slechte toestand die Hij toelaat een groter goed bestaat dat hiermee samenhangt" ("God, Freedom and Evil", oftewel: "God, vrijheid en het kwaad"). Het potentieel om lief te hebben weegt zwaarder dan het bestaan van het lijden, vooral als het lijden slechts tijdelijk kan bestaan. Het kwaad is een neveneffect van liefde. Lijden en dood zijn een neveneffect van het kwaad (Romeinen 5:12). God zegt in Zijn Bijbel dat dit neveneffect slechts tijdelijk is. Het kwaad dient het beperkte doel om werkelijke liefdesrelaties tussen schepping en Schepper mogelijk te maken, en het kwaad zal verdwijnen wanneer dit doel is bereikt. "De wereld met haar begeerte gaat voorbij, maar wie Gods wil doet blijft tot in eeuwigheid" (1 Johannes 2:17).
Het probleem van het lijden - Een tijdelijke zorg
Het probleem van het lijden doordringt alle dingen in deze huidige slechte wereld. "Want alles wat in de wereld is – zelfzuchtige begeerte, afgunstige inhaligheid, pronkzucht –, dat alles komt niet uit de Vader voort maar uit de wereld" (1 Johannes 2:16). De Bijbel zegt dat elk mens het vermogen om te zondigen heeft aangewend (een getuigenis van de vrije wil van de mens): "Iedereen heeft gezondigd en ontbeert de nabijheid van God" (Romeinen 3:23). Het is duidelijk dat God het vermogen van de mens om te zondigen niet heeft geëlimineerd. Als Hij dat had gedaan, dan zou ook het vermogen van de mens om werkelijk lief te hebben geëlimineerd zijn, en een God van liefde zou zoiets niet doen. In plaats daarvan laat God de zonde tijdelijk toe en voorziet Hij in een mogelijkheid om van deze zonde verlost te worden. God is een God van zowel perfecte liefde als perfecte rechtvaardigheid. Hij kon daarom niet zomaar toestaan dat de mens kon zondigen, zonder hier uiteindelijk een oordeel over te vellen. Dat zou onrechtvaardig zijn; een misdaad zonder straf. Maar God heeft in Zijn perfecte liefde en in perfecte rechtvaardigheid voorzien door middel van de dood van Jezus Christus aan het kruis voor onze zonden. Christus werd niet aan het kruis gehouden door spijkers, maar door liefde. "En hierin is Gods liefde ons geopenbaard: God heeft zijn enige Zoon in de wereld gezonden, opdat we door hem zouden leven. Het wezenlijke van de liefde is niet dat wij God hebben liefgehad, maar dat hij ons heeft liefgehad en zijn Zoon heeft gezonden om verzoening te brengen voor onze zonden" (I Johannes 4:9-10). Waarom stond een God van liefde het kwaad toe? Omdat Hij een God van ware liefde is!
- Wij hebben allemaal gezondigd en verdienen allemaal Gods oordeel. God, de Vader, stuurde Zijn eniggeboren Zoon om dat oordeel op Zich te nemen voor iedereen die in Hem gelooft. Jezus, de Schepper en eeuwige Zoon van God, die Zelf een zondeloos leven leidde, hield zo veel van ons dat Hij voor onze zonden stierf om zo de straf op Zich te nemen die wij verdienen. Volgens de Bijbel werd Hij begraven en stond Hij op uit de dood. Als jij dit werkelijk gelooft, er in je hart op vertrouwt en alleen Jezus als je Redder aanvaardt door te zeggen: "Jezus is Heer", dan zul je van het oordeel gered worden en de eeuwigheid met God in de hemel doorbrengen.
Wat is jouw antwoord?
Ja, vandaag heb ik besloten om Jezus te volgen
Ja, ik ben al een volgeling van Jezus
Ik heb nog steeds vragen
