Bediening aan daklozen
VRAAG: Hoe belangrijk is de hulp aan daklozen?ANTWOORD:
Een vriend van mij hielp ons onlangs in zijn vrije tijd met ons werk voor daklozen in onze stad. Hij had me verteld dat hij graag wilde meehelpen. Hij zou op zondagochtend enkele daklozen ophalen en in een busje naar onze eredienst brengen. Ik vroeg Brian om mij in mijn auto te volgen, van het ene kampement naar het andere. Er waren een aantal “vaste klanten” die niet kwamen opdagen en dus leek het voor mij alsof God deze extra vrijwilliger voor niets had laten opdraven.
Bij het eerste kampement vroeg ik hem om in zijn auto op me te wachten. Ik liep het pad op dat het bos ingaat. Maar toen ik over mijn schouder keek , merkte ik dat Brian achter mij aanliep! Ik glimlachte, omdat ik wist dat hij net als ik gezegend zou zijn wanneer hij deze mensen persoonlijk zou ontmoeten.
We werden begroet door een mank lopende dakloze man met een uitdrukking van pijn op zijn gezicht. Hij was gebeten door een giftige vioolspin en de wond was gezwollen en geïnfecteerd. Brian bracht hem naar de eerste hulp en daarna naar ons huis. Hij straalde omdat hij wist dat God hem gebruikt had om deze man te helpen.
Enige tijd later moest de man terug naar het ziekenhuis voor een controle-afspraak. Ik had gezegd dat ik hem zou oppikken, maar mijn auto wilde die ochtend niet starten. Ik belde Brian en vroeg hem of hij nog eens wilde helpen, al voelde ik me wel een beetje schuldig.
Brian zat midden in een belangrijke presentatie op het werk toen zijn mobiele telefoon afging. Daarom nam hij niet meteen op. Hij belde mij enkele minuten later terug en leek enigszins geïrriteerd. Het was duidelijk dat hij een heel drukke dag op het werk had.
Maar toen ik zei wat ik nodig had, zei Brian: “Geen probleem, ik heb vandaag een heleboel tijd.” Hij bracht toen een paar uur door met deze dakloze man, ging zijn medicijnen ophalen en een kleine gasfles voor zijn kacheltje in het kampement.
Die avond zei hij: “Ik werk al mijn hele leven aan mijn carrière en dacht altijd dat ik een belangrijke bijdrage leverde. Maar vandaag heb ik enkele uren in Gods wereld doorgebracht en toen vroeg ik mij af waarom ik daar niet altijd ben geweest.”
Bediening aan daklozen - God heeft hen niet verlaten
In Lukas 16 staat een verhaal over een rijke man. Bij zijn voordeur lag een bedelaar, Lazarus genaamd. De rijke man en Lazarus gingen allebei dood: de rijke man ging naar de hel en Lazarus naar de hemel. We vinden geen enkele aanwijzing dat de rijke man Lazarus ooit iets had misdaan. Hij was gewoon onverschillig gebleken tegenover iemand die door de Heer letterlijk bij zijn voordeur was neergelegd. “Ook de rijke man stierf en hij werd begraven. Toen hij in het dodenrijk zijn ogen opendeed, had hij heel veel pijn. In de verte zag hij Abraham, met Lazarus dicht naast zich. Hij riep: 'Vader Abraham, help mij! Stuur Lazarus alstublieft naar mij toe! Laat hem alstublieft zijn vinger in water dopen en mijn tong daarmee afkoelen! Want ik heb pijn in dit vuur!' Maar Abraham zei: 'Zoon, weet je nog hoe goed jij het hebt gehad tijdens je leven, en hoe slecht Lazarus het had? Nu wordt híj hier getroost en heb jíj pijn. Bovendien is er tussen jullie en ons een kloof die we niet kunnen oversteken. De mensen van deze kant kunnen niet naar jouw kant gaan als ze dat zouden willen. En de mensen van jouw kant kunnen niet naar onze kant komen'” (Lukas 16:23-26).
Wanneer we naar ons eigen leven kijken, is het eigenlijk niet belangrijk of we de daklozen helpen of niet. Wat belangrijk is, is dat we herkennen wie door de Heer bij ónze voordeur is neergelegd en dat we hen dan dienen. Niet alleen de bediening aan daklozen is van belang; we moeten onze tijd besteden aan de dingen waarvan God wil dat we ze doen. Misschien ben jij wel geroepen om ergens in de wereld een kind te sponsoren. Als dat zo is, dan kunnen wij Compassion International van harte aanbevelen.
Wat is jouw antwoord?
Ja, vandaag heb ik besloten om Jezus te volgen
Ja, ik ben al een volgeling van Jezus
Ik heb nog steeds vragen