De daklozen helpen
De daklozen helpen - Een tastbare bediening
Ik ben een lid van een Amerikaanse werkgroep met de naam "Kerk in het Park". Ons doel is om dakloze mensen te helpen en ik heb in de wereld van de berooiden al veel meegemaakt. We vinden hen in de steden, in de buitenwijken, onder bruggen, in parken en in leegstaande bedrijfspanden. Ze leven in tenten, onder luifels, in bouwwerken van multiplex en zeil die alle begrip te boven gaan. Sommige daklozen hebben een baan. Anderen hebben met verslavingen te maken. Weer anderen zijn door de een of ander mentale ziekte getroffen. Maar ze willen allemaal iets wat de rest van ons ook wil: liefde en begrip.
Ik verliet in een huurauto het parkeerterrein van de Luchthaven van Las Vegas toen ik hem zag. Hij zag er wanordelijk uit en liep mank. Hij gooide een rugzak in de berm waar twee snelwegen bij elkaar komen, opende een ritssluiting en haalde er een kartonnen bord uit te voorschijn.
Terwijl ik hem naderde ontvouwde hij het bord. Even later kon ik het lezen:
"Waarom zou ik liegen?" zei het bord. "Ik wil bier."
Ik stond versteld door de eerlijkheid van het bord... en was geraakt door de realiteit van de situatie waar deze man zich in bevond. Ik herinnerde me hoe iemand ooit tegen me had gezegd: "Als een dakloze een grappig bord heeft, dan is hij waarschijnlijk nog niet zo lang dakloos".
De daklozen helpen - De neiging om te oordelen
Sommige mensen zien in de daklozen een gelegenheid om van hun eigen bezittingen te geven en om zich op hun eigen situatie te bezinnen. Veel mensen denken dat daklozen voor deze leefstijl kiezen. In sommige gevallen is dat ook gedeeltelijk waar. Ik zal een voorbeeld geven.
Een vrouw die ik ken leeft al 14 jaar lang in de buitenlucht. Ze groeide op in een gezin met een modaal inkomen in North Carolina. Ze had een baan als assistent-verpleegster en deelde een appartement met haar vriend. Hij besloot om naar een andere stad te verhuizen en ze verhuisde met hem mee.
Toen ze daar aankwamen bleken beiden moeilijkheden te hebben om een nieuwe baan te vinden. Ze zetten een tent op, ergens in een nabijgelegen bos, om zo wat geld te besparen. Zij vond een baan, maar het was wel een slecht betalende baan, en hij begon te drinken. Hij begon haar lichamelijk te misbruiken. Hierdoor kreeg zij last van epileptische aanvallen, die haar werk bemoeilijkten en waardoor ze nu en dan ziek "thuis" moest blijven. Na enige tijd had ze al haar ziektedagen verbruikt. Ze verloor haar baan, haar ziektekostenverzekering en de geneesmiddelen die haar aanvallen binnen de perken hadden gehouden. Ze greep nu naar alcohol als een vorm van zelfmedicatie.
Uiteindelijk werd ze door haar vriend zo zwaar in elkaar geslagen dat ze met gebroken ribben en gebroken beenderen in haar gezicht in het ziekenhuis moest worden opgenomen. Toen ze uit het ziekenhuis werd ontslagen, hielp de plaatselijke politie haar om in het bos een onderkomen te bouwen. Ze leeft daar nu nog steeds. Ze past nog steeds zelfmedicatie toe en ze zorgt voor een aantal zwerfkatten en -honden.
De daklozen helpen - Aspecten van de daklozen
In een relatief klein gebied rondom het kampement van deze vrouw leven ongeveer 50 tot 60 daklozen. Elk van hen heeft een uniek verhaal dat uitlegt waarom ze dakloos zijn.
- Sommigen zijn illegale immigranten.
- Sommigen zijn oorlogsveteranen.
- Sommigen zijn mensen die ontdekten dat een slecht betaalde baan niet voldoende is om de huur, electriciteit, voedsel en geneesmiddelen te kunnen betalen.
Veel welwillende mensen helpen deze daklozen (lees hun verhalen hier):
- Veel mensen in deze wijk hebben altijd toiletartikelen of onbederfelijk voedsel op zak, zodat ze dit aan de daklozen kunnen geven die ze hier en daar op de straathoeken aantreffen.
- Anderen geven hen Bijbels, dekens of zeil.
- Weer anderen voeren gewoon een aardig gesprek met hen.
De daklozen helpen - Wat de Bijbel zegt
De Bijbel spreekt duidelijke taal over dakloosheid: “Vervalt uw broer tot armoede en kan hij zich niet handhaven, dan moet u hem hulp bieden, zodat hij bij u kan leven, op dezelfde wijze als een vreemdeling of een buitenlander. Uit eerbied voor uw God mag u van uw broer geen rente of toeslag vragen, zodat hij bij u kan blijven leven” (Leviticus 25:35-36).
"Is dít niet het vasten zoals Ik het verkies: boosaardige boeien losmaken, de banden van het juk losmaken, de onderdrukten hun vrijheid hergeven, en alle jukken doorbreken? Is vasten niet dit: uw brood delen met wie honger heeft; arme zwervers opnemen in uw huis; een naakte kleden die u ziet en u niet onttrekken aan de zorg voor uw broeder? Dan breekt uw licht als de dageraad door en groeien uw wonden spoedig dicht; dan gaat uw gerechtigheid voor u uit, en sluit de heerlijkheid van de HEER uw stoet” (Jesaja 58:6-8).
“Dan zal de koning tegen hen die aan zijn rechterhand staan zeggen: 'Kom, gezegenden van mijn Vader, neem het koninkrijk in bezit dat vanaf het begin van de schepping voor jullie klaar ligt. Want Ik had honger en jullie hebben Me te eten gegeven, Ik had dorst en jullie hebben Me te drinken gegeven, Ik was vreemdeling en jullie hebben Me opgenomen. Ik was naakt en jullie hebben Me gekleed, Ik was ziek en jullie hebben naar Me omgezien, Ik zat in de gevangenis en jullie kwamen naar Me toe.” Dan zullen de rechtvaardigen Hem antwoorden: “Heer, wanneer hebben we U hongerig gezien en U te eten gegeven, of dorstig en U te drinken gegeven? Wanneer hebben we U als vreemdeling gezien en U opgenomen, of naakt en hebben we U gekleed? Wanneer hebben we U ziek of in de gevangenis gezien en zijn we naar U toe gekomen?” De koning zal hun antwoorden: “Ik verzeker jullie, alles wat je voor één van deze minste broeders van Mij hebt gedaan, heb je voor Mij gedaan'” (Matteüs 25:34-40).
Veel mensen negeren de daklozen, gedeeltelijk omdat ze denken dat ze weinig kunnen doen om hen "op te knappen". En daar hebben ze volkomen gelijk in. Maar het is feitelijk niet Gods bedoeling dat we hen "opknappen", net zoals het niet Zijn wil is dat zij ons "opknappen".
Jezus vertelt ons dat we allemaal één lichaam in Christus vormen. Iedereen - rijk, arm, van elk ras en op elke leeftijd - speelt een werkelijke rol in dat lichaam. We kunnen naar een opvangtehuis voor daklozen gaan of naar een weeshuis of naar een verzorgingstehuis met de bedoeling om anderen te helpen, maar uiteindelijk is het zo dat we dan elkaar zullen helpen om in dit lichaam te groeien, zoals Christus al sinds het begin der tijden voor ons in gedachten had.
De dingen die we met elkaar gemeen hebben springen meteen in het oog wanneer we de valse muren neerhalen die we rond onze liefde hebben opgetrokken. Denk hier eens over na: elke Christen is geestelijk dakloos. We leven in tijdelijke onderkomens en het maakt niet uit hoe bescheiden of weelderig deze onderkomens zijn. We zijn allen aan het wachten op onze plaats in het huis van de Heer.
Leer meer over Christelijke dienstbaarheid!
Wat is jouw antwoord?
Ja, vandaag heb ik besloten om Jezus te volgen
Ja, ik ben al een volgeling van Jezus
Ik heb nog steeds vragen