In vreemde talen spreken

In vreemde talen spreken - Inleiding
In vreemde talen spreken is een onderwerp waar binnen de Christelijke kerk de nodige aandacht aan wordt geschonken. De Bijbel noemt dit ook wel in "vreemde klanken" of "klanktaal" spreken. Veel mensen die niet bekend zijn met dit fenomeen zijn vaak verbaasd, verward of zelfs verontrust wanneer zij er voor het eerst getuige van zijn. Hun reacties zijn begrijpelijk, omdat het inderdaad een vlucht van het natuurlijke lijkt te zijn. Zelfs doorgewinterde Christenen met een degelijk theologisch begrip van de Bijbel worstelen met dit onderwerp. Het feit dat veel Christelijke sekten, het occultisme, de Oosterse mystiek en de New Age beweging allen beweren in vreemde talen te spreken, heeft alleen maar bijgedragen aan de mystiek rond dit onderwerp. Vanwege alle verwarring die er dus over het spreken in vreemde talen bestaat moeten we dit onderwerp eens nader bekijken. Hoewel het bespreken van elk mogelijk standpunt buiten het bereik van dit artikel valt, zullen we ons best doen om de meest voorkomende standpunten over dit onderwerp te presenteren en te onderzoeken wat de Bijbel erover te zeggen heeft.

In vreemde talen spreken - Het Bijbelse verslag
Christenen spraken voor het eerst in vreemde talen tijdens het Pinksterfeest. Lucas heeft dit voor ons in het boek Handelingen vastgelegd. Vijftig dagen na de kruisiging van Christus kwam een groep gelovigen in Jeruzalem bijeen, in een kamer vlakbij de tempel. Jezus had hen geboden om "niet weg te gaan uit Jeruzalem, maar daar te blijven wachten tot de belofte van de Vader in vervulling zou gaan" (Handelingen 1:4). Veel Joden die van heinde en ver naar Jeruzalem waren gekomen om het traditionele Pinksterfeest te vieren waren eveneens aanwezig. Tegen deze achtergrond legt Lucas voor ons vast wat er plaatsvond:

"Plotseling klonk er uit de hemel een geluid als van een hevige windvlaag, dat het huis waar ze zich bevonden geheel vulde. Er verschenen aan hen een soort vlammen, die zich als vuurtongen verspreidden en zich op ieder van hen neerzetten, en allen werden vervuld van de heilige Geest en begonnen op luide toon te spreken in vreemde talen, zoals hun door de Geest werd ingegeven." (Handelingen 2:2-4)

Vervuld van de Heilige Geest begonnen de gelovigen in vreemde talen te spreken: talen die zij noch hadden geleerd, noch konden begrijpen. Het gevolg was dat vele passanten het evangelie in hun eigen taal verkondigd hoorden. Vol verbazing raakten zij overtuigd door de boodschap die zij hoorden en zij werden gelovigen in Jezus Christus.

Het spreken in vreemde talen vond daarna nog eens plaats in Caesarea, 38 jaar na deze Pinksterdag, dit keer in het huis van de Romeinse centurion Cornelius (Handelingen 10:44-48). In tegenstelling tot de Pinksterdag, toen alleen Joodse gelovigen in vreemde talen spraken, werd dit nu ook door niet-Joodse gelovigen gedaan. Petrus verkondigde dat dit een teken was voor de vele Joodse Christenen dat het evangelie ook op de niet-Joden van toepassing is (Handelingen 11:15-18). De laatste keer dat er in klanktaal wordt gesproken, en waar het boek Handelingen gewag van maakt, is 13 jaar later in Efeze. Paulus had twaalf discipelen de handen opgelegd en hen in de naam van Jezus gedoopt, toen zij plotseling in vreemde talen begonnen te spreken (Handelingen 19:1-7). Als deze gebeurtenis in overeenstemming is met de andere verslagen in het boek Handelingen, dan spraken deze mannen in talen die zij zelf niet kenden, maar anderen wel.

Lees nu deel 2 van "In vreemde talen spreken"!